Chaja Polak verloor begin 2006 haar oudste zoon. Zij dacht nooit meer te zullen schrijven, 'schrijven bestond misschien wel, maar ergens onbereikbaar ver, in een ander universum, niet voor haar.' Maar de woorden lieten zich niet binnen houden en onder haar handen ontstond zowel proza als poëzie.
In de persoon van Hanna voert de schrijfster ons in Wachten op de schemering een wereld binnen die na de dood van haar kind onherkenbaar is veranderd.