Haar man is dood. Het huis zit vol spullen. Overal liggen herinneringen aan een leven dat voorbij is.
Kamer voor kamer begint ze op te ruimen. Elke doos, elke voorwerp roept iets op. Wie was hij eigenlijk? Wie was zij? Waarom liep hun huwelijk zoals het liep?
Tussen de dozen en stapels komt de waarheid naar boven. Over stilte tijdens het avondeten. Over dromen die ze opzijschoof. Over keuzes die ze maakte uit liefde, maar die haar klein hielden.
Fysiek opruimen wordt emotioneel opruimen. Materiaal weggooien betekent gevoelens verwerken. Ruimte maken in het huis schept ruimte in haar hart.
Dit is geen verhaal over hoe je rouwt. Dit is een verhaal over hoe je leeft. Over de plek die je inneemt als vrouw, als moeder, als partner. Over wat je weggeeft van jezelf en wat je terugkrijgt.
Een eerlijke memoir over het moeilijkste werk: jezelf terugvinden na verlies. Herken je de eenzaamheid, de angst, de bevrijding die komen kijken bij het loslaten.
Luister naar een vrouw die durft te vertellen wat niemand hardop zegt.
