Aan het einde van een zinderend hete zomerdag wordt een aanslag gepleegd op een jonge vrouwdie zij ternauwernood overleeft. Een paar dagen later wordt in een kelderbox het verminkte lichaam van een tweede vrouw gevonden. De slachtoffers lijken willekeurig gekozen, maar ze hebben één ding gemeen: hun rode haar. Is dit het begin van een reeks moorden?
Zo zet Lieneke Dijkzeul de toon in De geur van regen met de reeds bekende inspecteur Paul Vegter in de hoofdrol. Voor hem is deze zaak gecompliceerder dan anders, omdat hij er persoonlijker bij betrokken is dan hem lief is.Het eerste slachtoffer betreft namelijk zijn eigen medewerkster Renée. Als ze ontslagen wordt uit het ziekenhuis en niet naar haar eigen huis durft terug te keren, biedt hij haar onderdak.
In De geur van regen beschrijft Dijkzeul in beeldende, sobere stijl de dramatische gevolgen van kille berekening en nietsontziend egoïsme. Trefzeker geeft zij vanuit verschillende perspectieven de personages gestalte, en zo ontvouwt zich een verhaal dat je op het puntje van je stoel doet zitten.
