Dipanegara, de historische vrijheidsheld van het Indonesische volk, is wel een Javaanse Hamlet genoemd, omdat hij, gelijk de Prins van Elsinör, lang met zichzelf streed voor hij tot het besluit kwam dat zijn geweten van hem eiste. Hij was een meditatieve, introverte, van geweld afkerige natuur, die zich zijn grote taak tenslotte door omstandigheden van buitenaf liet opdringen en zich in zijn bijna vijfjarige strijd tegen de Nederlandse overheersers van zijn land liet leiden en voorwaarts drijven door fanatieke geloofsijveraars als Kjahi, Madja en doortastende legeraanvoerders als Prawiradirdja, vermaard geworden onder de naam Sentot.
De oorlog, die van juli 1825 tot maart 1830 duurde, heeft het volk van Java onbeschrijflijke ellende gebracht en ook Nederland stromen bloed gekost. Daarover gaat dit boek.
Wij slaan ons om ons koloniaal verleden niet meer zo fier op de vaderlandse borst als onze vaderen dat nog tot voor kort deden. Wat na anderhalve eeuw van de 'Dipanegara-oorlog' overblijft is de wrange herinnering aan een bloedige episode uit dat koloniale verleden. Van Nederlandse zijde is een hoge prijs betaald voor opvattingen die later hartstochtelijk verguisd zouden worden. Om plaats te maken voor nieuwe opvattingen die misschien ook weer eens veroordeeld zullen worden, als het vuur gedoofd en tot as vergrijsd is.
