Na veertig jaar keert Wieners alter ego, Victor van Gigch, de schrijver de rug toe. Hij heeft er geen zin meer in: 'Ik mag dagelijks om zeven uur opstaan, met een knallende koppijn van de drank die hij de vorige avond gedronken heeft en met een graflucht uit mijn muil van de sigaren die hij heeft opgepaft.'
Maar Wiener slaat terug. 'Jouw pogingen om je van mij los te maken zijn precies even sterk als de mijne om me van jou te ontdoen. Juist omdat je nooit echt bestaan hebt.'
Eindelijk volstrekt alleen is opnieuw een boek waarin verschillende genres één geheel vormen, net zoals Nestor en De verering van Quirina T. geen traditionele romans waren. Met Eindelijk volstrekt alleen bouwt Wiener verder aan een oeuvre dat binnen de Nederlandse literatuur een unieke plaats inneemt, vanwege de hechte thematiek, de geheel eigen compositie en de stijl, die door de Libris-jury werd gekenschetst als 'magistraal'.
