Als één auteur in de Nederlandse letteren zich heeft verdiept in gekte en idiotie, in achtervolgings- en betrekkingswaan, in obsessies en hallucinaties, dan is het Willem Frederik Hermans. Al in een van zijn eerste publicaties, het verhaal `Een vacantie in de schoolkrant van
het Barlaeus gymnasium, gaat het over een man die rust zoekt op het platteland, maar terechtkomt bij een boer die zijn eigen boerderij in
de fik steekt. Ook zijn latere oeuvre is vergeven van dolende zielen, die stuk voor stuk geestesziek of op zijn minst geestelijk getroubleerd zijn. Van het verhaal `Atonale uit een vroege bundel als Moedwil en misverstand tot en met `Naar Magnitogorsk uit De laatste roker. De mooiste verhalen zijn samengebracht in de bloemlezing Gekkenpraat, samengesteld en van een inleiding voorzien door Hermans-biograaf Willem Otterspeer.
