Er moest nog een belangrijk verhaal verteld worden: het hartverscheurende verhaal van Gemmetje Victoria. Yvonne Keuls leerde Gemmetje kennen in het opvanghuis waar ze vrijwilligerswerk verrichtte en Gemmetje schreeuwend binnenkwam. ‘Vergezeld door een stapel rapporten die haar leven met een paar woorden afdeden. Zo krijg je ook een kind. Vaak ook schreeuwend, zonder rapporten erbij, zonder commentaar, maar met hoop op een toekomst.’ Yvonne Keuls ontfermde zich over haar, zorgde voor haar, was er voor Gemmetje tot aan haar dood toe.
Met veel humor beschrijft Keuls hoe Gemmetje werd omringd door mensen die haar liefhadden om wie ze was en om wie ze had kunnen worden.
'Een echte Keuls.' – Marion Pauw
'Tegelijkertijd schrijnend en grappig.' – NoordHollands Dagblad
‘Het nieuwe, hartverwarmende boek van Yvonne Keuls.’ – de Telegraaf
‘Keuls toont aan de hand van het veelbewogen en tragische leven van Gemmetje aan hoe het ‘een hele groep’ is vergaan.’ – de Volkskrant
‘Keuls schetst een prachtig tijdsbeeld van de Haagse Schilderswijk en de sterke vrouwen die daar werkten. Gemmetje was een van hen, met een ongelooflijk gevoel voor humor bovendien – laten we dat even onderstrepen, anders denken de lezers dat er alleen maar te huilen valt.’ – Het Parool
‘Superieur in toon en hoe u Gemmetje tot leven wekt.' – Ruth Joos in Brommer op zee
‘In Gemmetje Victoria schetst Yvonne meesterlijk een bizar leven waarbij zij tot het dramatische einde betrokken is geweest. Onthutsend, soms hilarisch, maar ook hartverscheurend.’ - Margriet
