De wereld lijkt langzaam in een donkere nacht te verdwijnen en dat vraagt om reactie. Yannick Dangre gaat in dit vijfluik op zoek naar wat de wereld en onszelf bezighoudt en hoe die beide op elkaar inwerken. We kunnen de buitenwereld immers alleen begrijpen door onze binnenwereld, de nacht slechts aan de hand van de navel. Nu eens hard, dan weer vol empathie, maar altijd lyrisch ontleedt Dangre wat een dichter deze tijd nog te bieden heeft.
Geloof me, mijn lief, er is geen wereld
die zichzelf niet als onze navel ziet.