Onderweg in de trein naar Rome ontspint zich een prachtig essay over de Italiaanse levenskunst van het vertragen.
In Romeinse sporen stapt Willemijn van Dijk op de trein naar Rome, in een poging haar levenslange fascinatie voor Italië te verklaren.
Waarom blijft de Eeuwige Stad immer trekken? Door een treinreis die ze als zestienjarige maakte ontdekte Willemijn van Dijk Italië, een land met zoveel meer schoonheid, vreugde, zin en betekenis dan het voor haar zo grauwe Nederland. Rome in het bijzonder blijft tot de verbeelding spreken. Nadat een onlangs overleden familielid haar een reisverslag van zijn eigen onvergetelijke treinreis naar Italië heeft nagelaten stapt ze opnieuw op de trein naar Rome, om hun beider levenslange fascinatie voor Italië te verklaren.
In dit prachtige essay reflecteert Willemijn van Dijk vanuit de trein op de kunst van het vertragen, de verschillen tussen het Zuiden en het Noorden, het belang van het ritueel en de betekenis van Rome voor haar eigen leven.
