Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger in Villa De Wartburg haar bijzondere jeugd. Voor de lezers van ’t Hooge Nest en Het zwijgen van Maria Zachea.
Loes Hegger groeide op in een gezin van zeven kinderen in het villadorp Velp. Nadat haar vader Herman uit het klooster was getreden, besloot hij afvallige priesters in zijn gezin op te vangen. Hun huis – De Wartburg, vernoemd naar het kasteel van Maarten Luther – werd een asielzoekerscentrum avant la lettre. De nood was groot. Wie afscheid van het kloosterleven nam, verloor niet alleen status en identiteit, maar werd verstoten door vrienden en familie en moest soms vrezen voor zijn leven. Vanuit de hele wereld stroomden mensen toe, zoals Renato uit Italië, Aniano uit Spanje, Orlando uit Venezuela, Gust uit Oostenrijk en Thottil uit India. Allen zochten een veilig onderkomen en een nieuwe toekomst.
Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger met trefzekere literaire pen haar bijzondere jeugd. Ze duikt in de bewogen levens van haar ouders en die van de ex-priesters. Ze beschrijft hoe hun keuze hen vanuit de kloosterstilte naar een groot gezin in een Hollands dorp bracht. De persoonlijke verhalen worden verknoopt met ontwikkelingen op politiek, cultureel en religieus gebied, waardoor het boek een indringende reflectie geeft op de manier waarop de grote geschiedenis weerspiegeld wordt in de levens van gewone mensen. De vader van de auteur, Herman Hegger, was een van de meest vooraanstaande theologen van de twintigste eeuw.
‘Een boek om te koesteren. Loes Hegger neemt je mee op een wereldreis: van Finland tot Chili, en van Edinburgh tot Rome – want de uitgetreden priesters die een tijdelijk thuis vonden in De Wartburg kwamen overal vandaan. Dankzij dit rake en rijke boek krijg steeds meer begrip voor het diep verzuilde naoorlogse Nederland.’ – Eva Vriend
