'Vanaf jonge leeftijd zoeken mensen aansluiting bij een collectief - een gezin, (sub)cultuur of gemeenschap - en willen erin opgenomen worden, ook als dat betekent: zwijgend toekijken of actief bijdragen aan uitsluiting en wanpraktijken.'
In haar ijzersterke essay De genocidefax laat Roxane van Iperen zien dat we altijd op zoek zijn naar bevestiging en aansluiting bij een groep, ook als dat betekent: liegen, zwijgen of wegkijken. In helder proza laat ze de voorgeschiedenis van de Rwandese genocide in 1994 zien, en hoe er toen niet werd ingegrepen. Naadloos trekt ze de lijn van haar betoog door naar het heden, naar ons, naar Nederland. Want bovenal is het een essay over ieder individu, en over de gecompliceerde keuze tussen je conformeren aan de groep of je uitspreken over onacceptabel gedrag, met elk risico van dien.
Marion
13/01/2024
dit zou iedereen moeten lezen en over door moeten praten
Marianne
28/10/2023
heftig om te lezen. maar ik denk belangrijk voor iedereen om te lezen, om je bewust te zijn van groepsdruk. Hoe vernietigend die kan zijn. En om ten allen tijd zelf te blijven nadenken en niet te denken dat "een grote internationale organisatie niet zó fout kan zijn". Verder in Heineken nog verder in mijn achting gezakt.
Chico
06/08/2023
Er zou veel meer aandacht moeten zijn voor dit soort boeken, zeker in deze tijd met zo veel haat. Het is zo makkelijk om naar de ander te wijzen, maar niemand is perfect en dat is niet erg, maar wel iets om je bewust van te zijn.
To write a review you need to download the app