Een jonge Indische vrouw reist met haar man en kind naar Indonesië om familieleden van haar ouders op te zoeken. De ontmoetingen met de in de verhalen van haar vader geromantiseerde ooms, tantes, neven en nichten zijn teleurstellend. Ze vindt in Jakarta niet wat ze gedacht had en het leven in een overbevolkte stad in een ontwikkelingsland is niet zoals ze zich had voorgesteld. Toch ontwikkelt zich in Jakarta een vriendschap die door de jaren heen blijft bestaan en steeds hechter wordt: een nieuwe oom en tante.
Marion Bloem laat zich net als in Geen gewoon Indisch meisje en Vaders van betekenis niet leiden door nostalgie, maar beschrijft Indonesië zoals het tegenwoordig is. De honden van Slipi is niet alleen een verhaal over de herinneringen van de generatie van de ouders aan het oude Nederlands Oost-Indië en de kennismaking met het moderne Indonesië, maar vooral is het een roman over het geweten.
Met haar komt een volkomen nieuw geluid onze letteren binnen. Zij moge een Indische schrijfster zijn, veel belangrijker is nog dat zij een rasschrijfster blijkt te zijn. -Hans Warren
Het is een prachtig boek. Neemt u van mij aan dat Vaders van betekenis de geschiedenis zal ingaan als een boek van betekenis. - Joop van den Berg in Trouw
