Als op 2 oktober 2004 300.000 mensen naar het Museumplein trekken voor de grootste vakbondsdemonstratie ooit lijkt de macht van de vakbeweging groot. Hoewel de eisen om de regelingen te behouden om eerder te stoppen met werken worden ingewilligd blijkt het toch vooral een Pyrrusoverwinning.
Meer dan tien jaar later en een financiële crisis verder zijn de grote ondernemingen echter de winnaars, stelt auteur Menno Tamminga. Hoe kan het dat de topsalarissen blijven stijgen en grote bedrijven hun winsten steeds meer oppotten, terwijl de lonen van werknemers voortdurend gematigd worden? Ondertussen moeten we allemaal doorwerken tot ons 67ste en is de macht van de vakbond verkruimeld; ledenaantallen stagneren, zzp'ers maken een opmars en steeds minder werknemers zien zichzelf als een klassieke arbeider, laat staan dat ze zich laten organiseren.
Menno Tamminga analyseert de rol van de FNV - met 1,1 miljoen leden nog altijd een van de grootste maatschappelijke organisaties - van 1997 tot heden en onderzoekt de rol van de vakbond in de eenentwintigste eeuw. Over een paar maanden kiest de FNV een nieuwe voorzitter. Kan deze het tij nog keren?