Deugd houdt de samenleving bij elkaar... maar ondeugd verenigt mensen.
Twee jaar na zijn dood verscheen van Herman Heijermans de onvoltooide roman ‘Duczika’. Duczika woont samen met haar moeder, zus en nicht in een achterbuurt van Berlijn. Armoede is hun lot en het leven is hard, behalve als de altijd vrolijke Erich op bezoek komt. Erich neemt zich voor Duczika een ander en beter leven te bieden. Daarvoor zou zijn rijke oom Friedrich moeten sterven. Maar als de plannen een onverwachte, misdaadroman-achtige wending nemen, blijkt een wereldstad aan de vooravond van WO I geen zachtaardige plek te zijn voor verliefde jonge mensen. 50% drama, 50% aanklacht, 100% meeslepend.
De Nederlander Herman Heijermans (1864 – 1924) heeft een aantal romans op zijn naam staan maar schreef vooral korte verhalen en toneel. Hij schreef onder een aantal pseudoniemen, waaronder Samuel Falkland en Koos Habbema. Heijermans begon als toneelrecensent bij De Telegraaf. De kritieken die hij daarvoor schreef waren erg fel zodat hij al snel veel vijanden maakte. Daarna begon hij zelf ook zelf toneelstukken te schrijven, die zeer sociaal betrokken waren. Bekende voorbeelden hiervan zijn Ghetto (1898) en Op hoop van zegen (1900). Heijermans was ook in de socialistische beweging zeer actief en lid van de SDAP.
