`Je moeder is nu mee met de ambulance. Ze zeiden dat het misschien een beroerte is geweest, want ze kon niet bewegen. Je moet maar gauw komen.
Een beroerte? Wat is dat ook weer precies? Ik wil het nog niet weten.
Per jaar krijgen in Nederland 41.000 mensen voor het eerst een beroerte, vaak met blijvende lichamelijke en geestelijke gevolgen. In dit boek neemt Christine Kliphuis de lezer mee in wat er gebeurt na een beroerte en maakt de ingrijpende gevolgen zichtbaar en voelbaar.
Als haar moeder door een beroerte wordt getroffen, verandert ze plotseling van een zelfstandige, vitale en actieve vrouw in een hulpbehoevende patiënt die niets meer zelf kan. Als dochter en mantelzorger komt de schrijfster terecht in een maalstroom van onontkoombare gebeurtenissen, waaronder de opname van haar gehandicapte moeder in een verpleeghuis. Haar moeder is halfzijdig verlamd, heeft afasie en kan nooit meer terug naar huis.
De schrijfster probeert een balans te vinden tussen de zorg voor haar zieke moeder, haar eigen emoties en verdriet, haar gezin, de familie en haar werk.
