‘Ik geloof niet in God, maar ik mis Hem.’ Niets te vrezen is onder meer een familiegeschiedenis, een ideeënwisseling met zijn broer – een vooraanstaand filosoof –, een overdenking van de dood, een viering van de kunst, een discussie
over God en een eerbetoon aan de Franse schrijver Jules Renard. Al bij zijn eerste roman werd Julian Barnes geprezen om de volwassen manier waarop hij over de dood schreef. Bijna dertig jaar later keerde hij in Niets te
vrezen even wijs, prettig en ontregelend naar dat onderwerp terug. Het leest als de intellectuele blauwdruk van een briljante geest, een tocht langs de inspiratiebronnen van Barnes’ vroege oeuvre.
