Toen Celal Altuntas uit Koerdistan naar Nederland vluchtte,
kende hij slechts vier Nederlandse namen: Gullit, Koeman,
Van Basten en Rijkaard. Regen zonder modder is het verhaal van
zijn transformatie van net aangekomen vluchteling, voormalig
schapenhoeder en PKK-strijder tot maatschappelijk werker
en schrijver. En het is een verslag van zijn verbazing over een
land waar geen modder stroomt als het regent. Zijn Koerdische
natuur botst nogal eens met de Nederlandse cultuur, en zijn
Koerdische bloed ‘schiet me soms te hulp, en zit soms in de
weg’.
De lezer krijgt een indringend en confronterend beeld van
het leven van een vluchteling: de asielprocedure, het AZC,
pogingen om Nederlands te leren en de worsteling om in ons
land een plaats te veroveren. Dat dat velen lukt, is eigenlijk een
godswonder. Wie een gefundeerd oordeel wil vellen over de
Nederlandse vluchtelingenopvang, leze dit boek.
