Ritmisch zonder string

Is deze poëzie nog wel poëzie? Dit is kant noch wal, in deze bundel liggen gedichten bij elkaar die in hun zilte werkelijkheid de dag doornemen, allemaal anders, heel veelvormig. Rijk van taal en beeld maar in toom gehouden door de vormen, door de stoute muze die ze groots maakt maar ook weer ineen laat schrompelen. Gedichten die ritmisch kwispelen, beweeglijk maar loom, als door de zon gekoesterd en zoals de dichter zegt: zonder ‘houvast of string’.