In dit essay staat Wouter ter Braake stil bij ouder worden, vanuit vragen als ‘Wat zijn verbanden tussen mensbeelden en ideeën over ouder worden?’ Hij ontdekte dat Zinvol ouder worden en zin in oud zijn alles te maken heeft met de vraag naar zin en betekenis van het zijn.
Betekenisgeving raakt traditioneel aan de ‘nutsbenadering’ van de mens. Nut is een cultureel bepaald idee. Wat als we de nutsbenadering overstijgen en deze herdefiniëren in de vraag naar betekenis, naar de vraag welke betekenis men geeft aan het eigen leven (in elke levensfase)? In de vraag naar betekenisgeving komen een aantal draden samen: die van nadenken over ouderdom, nadenken over sterfelijkheid en sterven én tegelijkertijd nadenken over de zin van het leven zelf.
De natuur oogt stoer De wind waait zacht verkoelend en prijst het leven De geest van zijn en niet zijn fluistert over sterflijkheid
