An Rutgers van der Loeff (1910-1990) werkte aanvankelijk samen met haar moeder N.Basenau-Goemans. Daarna volgde nog een aantal boeken voor volwassenen, tot ze overging op het genre waar ze het meeste succes mee haalde: het jeugdboek. Boeken als Kinderkaravaan (1949), Lawines razen (1955) en Morgen is de toekomst (1980) werden verslonden door de jeugd. Haar geheim: een degelijke research en een groot inlevingsvermogen.

Opvallend aan het werk van Rutgers van der Loeff dat haar werk altijd zeer realistisch is. Daarbij maakt het niet uit of de boeken in Nederland of in het buitenland spelen, in het verleden of in het heden. Voor vrijwel al haar boeken deed ze dan ook uitgebreid research - vaak in de vorm van bibliotheek- en ander literatuuronderzoek, soms door de plekken zelf op te zoeken. Een ander kenmerk van haar werk is dat haar hoofdpersonen vaak een handicap hebben - letterlijk of figuurlijk. Zo heeft Rossy uit Rossy, dat krantenkind het niet alleen arm (haar vader verloor zijn baan), maar ze verbrandt ook haar linkerhand bij een huisbrand. In haar boeken neemt Rutgers van der Loeff het altijd op voor deze mensen die arm zijn, in barre omstandigheden leven of een lichamelijke handicap hebben. Zo kreeg Rossy alsnog een plastic hand, een nieuw huis en een prijs, vanwege de moedige redding van haar broertje. Ondanks het overduidelijk engagement zijn Rutgers Van der Loeffs boeken vaak ongemeen spannend. Dat komt onder andere doordat ze veelal een detective-achtige structuur hebben en er veel aandacht wordt besteed aan de uitwerking van de personages.

Het werk van Van der Loeff is vele malen bekroond, ook al waren er destijds nog geen Gouden en Zilveren Griffels. In 1968 kreeg ze de Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur voor haar hele werk en in 1976 werd ze Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Ook in het buitenland kreeg ze vele onderscheidingen. Pas op het eind van haar leven begon ze weer meer voor volwassenen te schrijven.