Jan Mulder (1945) was profvoetballer bij Ajax en Anderlecht. Vanaf 1975, na het beëindigen van zijn sportieve carrière is hij zich gaan richten op de journalistiek. Hij schrijft hij korte verhalen en reportages, onder meer in de Volkskrant, Elsevier en Humo. Daarnaast was hij jarenlang samen met Remco Campert als Camu vaste columnist bij de Volkskrant en is hij een veelgevraagd televisiepersoonlijkheid.

Tot zijn eerste boeken behoren Opmars der strafschopgebieden (1978), Diva in Winschoten (1988), De vuurspuwer van Ootmarsum (1991) en Fiebelekwinten (1994, samen met Remco Campert). Daarna verschenen onder meer de novelle Spreek en vergissing (1994), Villa BvD (1999, een verslag over zijn verblijf in Roquebrune, tijdens het wereldkampioenschap voetbal 1998 in Frankrijk), Familie-album (1999, samen met Remco Campert).

Zijn Verzameld Sportwerk werd uitgegeven in de delen Overwinningen & Nederlagen (deel 1, 2001), Spelers & Speelsters (deel 2, 2001), Opkomst & Ondergang (deel 3, 2001) en Strafschopgebieden & Reserves (deel 4, 2002). Mulders verzamelde proza – verhalen en columns – verscheen onder de titel De vrouw als karretje (2001), en in 2003 publiceerde hij de roman Iris in de zomer van 2003. Voor de boekenweek 2009 schreef hij Labradoedel. In de zomer van 2009 scheen bij Thomas Rap: De Analyticus. Zijn meest recente boek, Tot u spreekt Jan Mulder (2014), is het resultaat van een reeks ongeremde gesprekken die hij voerde met zijn journalistieke vriend Frank Buyse.