Mohamed Sahli (1966) wordt na zijn eindexamen in Marokko naar Frankrijk gestuurd om er te gaan studeren. Bij toeval belandt hij in Nederland, zonder papieren. Zo begint in 1987 voor hem een hachelijk bestaan als illegaal. Elke dag loopt Sahli het risico te worden opgepakt. In zijn strijd om te overleven komt hij in aanraking met criminelen, loopt hij een schotwond op en wordt hij koppelbaas. Mohamed raakt aan de drank. Ten einde raad gaat hij met tientallen lotgenoten als 'witte illegalen' in een Haagse kerk in hongerstaking.

Mohamed Sahli's verslag van elf jaar illegaliteit laat een kant van Nederland zien die de meesten van ons niet kennen of niet willen zien. Gedurende die periode balanceert hij tussen fatalisme, de neiging tot zelfvernietiging en de drang anderen te helpen - om daarmee zijn eigen falen te compenseren. Tenslotte ontmoet hij de liefde van zijn leven, aan wie hij zijn verhaal vertelt.

Behalve zijn eigen ontwikkeling van jongen tot man, zoals beschreven in Dagboek van een illegaal, schrijft Mohamed Sahli ook over hoe het anderen vergaat, zoals in Blijf van me af! (2009, ontluikende homoseksualiteit), Brief uit Hollanda (2004, kind zijn in een knellende cultuur) en het vervolg Zoon van de souk (hoe een Marokkaans meisje zich weet te redden). Mohamed schrijft zijn boeken zelfstandig of met zijn echtgenote Lydia Rood.