Niemand beheerste het spel beter dan Jax, mijn minnaar. In Washington wist hij achter de schermen het politieke machtsspel te manipuleren, en op de een of andere manier had hij ook nog tijd over om mijn carrière bijna te ruïneren. Maar wat hij niet doorhad, was dat er inmiddels iets was veranderd. Als de regels me niet bevielen, maakte ik nieuwe. Mijn eigen regels. En dit keer zou Jax daar niet aan kunnen ontsnappen. Ik zou hem zelfs helemaal niet meer laten ontsnappen.

Ik hield zo veel van Jax, dat ik hem onmogelijk op kon geven. Jax hield zo veel van mij, dat hij opgeven als enige mogelijkheid zag. Hij dacht dat ik me tussen al die gehaaide zakenmensen nooit staande zou kunnen houden. Wat een genoegen om hem te laten zien dat ik uitstekend op eigen benen kan staan...