Waar Renate Rubinstein (1929-1990) verscheen was er reuring. Vanaf 1961 maakte zij furore met de stukken die zij onder de naam Tamar in Vrij Nederland publiceerde. Of deze nu gingen over haar liefdesleven, het gemis van haar in de oorlog vermoorde vader, de moeilijke relatie met haar moeder, het koningshuis of het feminisme: ze waren altijd origineel, eigengereid en spraakmakend. Ze schreef openhartig over haar Joodse achtergrond, haar pijnlijke scheiding en haar ziekte MS. En zelfs postuum veroorzaakte Rubinstein nog ophef met het boek Mijn beter ik, over haar geheime relatie met Simon Carmiggelt, ‘de meest getrouwde schrijver van Nederland’.

Dertig jaar na Renate Rubinsteins overlijden brengt Ronit Palache via deze rijke bloemlezing een ode aan haar autonome geest. Aan de hand van Rubinsteins autobiografische teksten, columns, lezingen en brieven, waarvan een deel niet eerder in boekvorm verscheen, krijgt de lezer een intiem beeld van een ambivalente vrouw die er niet voor terugschrok zichzelf en anderen de waarheid te zeggen.

* Ronit Palache is een duivelskunstenares. Nadat ze eerst Ischa Meijer liefdevol aan de lezers heeft opgediend, geeft ze nu Renate Rubinstein een soortgelijke behandeling. Waaraan moet worden toegevoegd: Rubinsteins stijl, intelligentie en humor zijn nauwelijks te overtreffen. – Arnon Grunberg

Over Ischa Meijer, Ik heb niets tegen antisemieten, ik lééf ervan:

* Caleidoscopische hommage aan een onvergetelijk karakter. * * * * – Jeroen Vullings in NRC Handelsblad

* De keuze van Ronit Palache laat je onthutsend diep in de ziel van Ischa Meijer kijken, en in de ziel van oorlog en opvoeding. Als lezer zit er niets anders op dan jezelf ook met nietsontziende eerlijkheid te bekijken. – Maxim Februari, winnaar van de P.C. Hooft-prijs