Bezielend leidinggeven : impulsen vanuit de regel van Benedictus van Nursia

Bijzonder boek dat de lijn trekt tussen de kellenaar en de leidinggevende. Nu ben ik zelf geen leidinggevende dus had ik beperkt wat aan het boek, maar het is een mooi boekje (evt ook om cadeau te doen aan iemand in een leidinggevende functie). De eerste hoofdstukken waren ook voor mij nuttig. De criteria voor rijpheid zijn innerlijke rust, gelatenheid, heelheid, harmonie met zichzelf. Wie met zijn diepste wezen in contact staat is niet zomaar van de wijs te brengen. Maar wie onrijp of onvolwassen is kan zich zo gedragen dat het mensen geen goed doet Benedictus somt ook enkele kenmerken van een ‘rijp’ persoon op: ten eerste noemt hij nuchterheid. Sobrius betekent: niet dronken, nuchter, niet verslaafd aan z’n lusten, wijs, bezonnen De nuchterheid die Benedictus van de kellenaar vraagt, ziet alles in de juiste proporties en geeft de juiste maat der dingen aan Als je echt van een maaltijd geniet, zul je nooit te veel eten. Je beleeft genoegen aan de eetcultuur. In de gerechten proef je Gods goede gaven. Iemand die het voedsel naar binnen propt, staat niet in contact met wat hij eet. Deemoed betekent je eigen vergankelijkheid en breekbaarheid (fragilitas) aanvaarden, erkennen dat het met jou zomaar gebeurd kan zijn, dat je een mens bent wiens levenshuis op elk moment kan instorten. Deemoed wil zeggen dat je de moed hebt af te dalen naar je diepste mens-zijn, naar je eigen schaduw. In plaats van zichzelf te verheffen moet de deemoedige van zijn hoge troon afkomen en inzien dat hij van aarde gemaakt is (humilitas komt van humus). Turbulentus betekent: onrustig, onstuimig, onrust veroorzakend, vol verwarring, verward. Het komt van het woord turba: lawaai, wanorde, verwarring, ontwrichting, spook. Het slaat op een mens die niet tot rust komt omdat hij voortdurend door het lawaai van z’n eigen gedachten beheerst wordt, heen en weer geslingerd door al z’n emoties. Het is iemand die niet helder kan denken, die innerlijk verscheurd is. Hij zit vol emoties die met hem aan de haal gaan. Ze hebben zijn innerlijke huis bezet. Hij is zelf geen heer des huizes maar overgeleverd aan de ‘krakers’, zijn hartstochten en emoties. Het woord ‘godvrezend’ klinkt ons wat vreemd in de oren. Maar een godvrezend mens is iemand die niet bang is voor z’n eigen hachje. Hij is op God gericht in plaats van op zichzelf. Wie godvrezend is, is niet meer bang voor mensen. Als je bang bent om fouten te maken en af te gaan bij anderen kun je geen leidinggeven. Want in elk aspect van je leiderschap blijf je uiteindelijk altijd alleen maar met jezelf bezig.