'Borderline wordt je niet zomaar. Het recept voor de stoornis omvatte voor mij aanleg, een flinke dosis pech, en een decennium overleven gevolgd door een heftige crisis. Het resultaat van de optelsom? Ik mis een bodem, en kan daardoor op allerlei manieren buiten de werkelijkheid raken. Gevoelens zijn veel heftiger. Mijn waarneming kan verstoord raken – ik zie regelmatig dingen die er niet zijn. Of mijn denken "flipt" van stralend wit "ineens" naar gitzwart.

Toch is iemand met borderline ook maar een mens. Met een gezin, werk, vrienden…'

'Mijn leven met borderline is als dansen op dun ijs. Gelukkig heb ik leren dansen, dus dans ik om de wakken heen. Maar de dreiging en de koude voeten blijven áltijd ellendig.'