Over de bodem van de put en de ontmoeting met mijn tweelingziel, die me eindelijk thuisbrengt
Chantal van den Brink (1964) debuteerde in 2012 met het eerste deel van de trilogie Brieven van mijn Ziel waarin ze openhartig verslag doet van de radicale ommezwaai die in 1994 begon: ze verliet haar werk in de ICT om zich te ontwikkelen als healer en te genezen van chronische vermoeidheid. Het tweede deel, dat in 2012 verscheen, eindigt rond het overlijden van haar moeder, wanneer Chantals psyche traumatische jeugdherinneringen prijsgeeft.
Aan het begin van dit derde deel vertoont Chantal verschijnselen van posttraumatische stress. Nu begint de strijd om te genezen pas echt. Haar echtgenoot, ineens alleen in de zorg voor hun drie kinderen, het bedrijf en het landgoed, steunt haar door dik en dun. In een intensief proces van ademtherapie, EMDR en lichaamswerk komt ze er bovenop. Dan ontmoet ze haar tweelingziel, het is liefde op het eerste gezicht. Maar ze is niet bereid om haar gezin op te geven en beseft dat deze ontmoeting een ander doel dient dan die van haar ziel om haar essentie, die ze al heel jong blijkt te hebben afgesneden, alsnog in zichzelf toe te laten. In dat proces vindt ze haar vrouwelijkheid, haar passie en haar zo lang gezochte vitaliteit. Dan begint ze te schrijven en later ook te schilderen, eindelijk thuis.
