Broeder Joep vertelt eerlijke, ontroerende en grappige verhalen uit de ouderenzorg
Joep van Poorten werkt als verzorgende in een verpleeghuis in Eindhoven, met (veelal) bewoners met dementie. Op Instagram en TikTok laat hij zien dat de zorg veel meer is dan alleen maar billen wassen. En dat slaat dankzij zijn humor, likeability en gouden (zorg)hart enorm aan.
In dit boek neemt Joep de lezer mee de afdeling op en zijn leven in. Kijk mee over zijn schouder en ontdek hoe bijzonder, aangrijpend en soms zwaar, maar ook leuk en grappig werken in de zorg kan zijn.
Ineens gaat de bel van Leny. Wanneer ik bijna bij haar kamer ben, hoor ik haar al gillen: 'Zuster, zuster!' Ik stap naar binnen, en zeg: 'Hi Leny, wat is er aan de hand?' Ze is helemaal in paniek, wijst naar een donkere hoek van de kamer en roept: 'Daar, daar staat een man! Stuur hem weg!' Wat zeg je dan? 'Nee Leny, kan ik niet doen, zoek het maar uit'? Natuurlijk niet. Met opgeheven hoofd en grote passen loop ik naar de hoek. Ik probeer zo stoer mogelijk te klinken, maar m'n stem slaat een beetje over als ik tegen de antieke staande lamp zeg: 'Meneer, wij zijn gesloten! Ik wil u vriendelijk verzoeken om het pand te verlaten!' Als ik terugloop zeg ik tegen Leny: 'Die komt niet meer terug, hoor.'
Joep van Poorten werkt als verzorgende IG (individuele gezondheidszorg) op een psychogeriatrische afdeling van een verpleeghuis in Eindhoven. Op deze afdeling wonen mensen met een psychische stoornis die verband houdt met ouderdom, zoals (veelal) dementie. Hij is bekend van TikTok en Instagram, waar hij video's post over zijn belevenissen op zijn werk. In 2023 werd hij verkozen tot Opinieleider in de Zorg.













Marieke
18-11-2025
Aardig, sommige stukken komen niet echt tot zijn recht als luisterboek. Op papier lezen is misschien beter
Linda
17-11-2025
Mooi en met waarheid gesproken. Hoop dat er meer mannen en vrouwen zijn die op deze manier hun zorg leveren.
Lonneke
16-11-2025
Ik werkte 17 jaar in de zorg in verpleeghuizen in Den Haag en veel is herkenbaar, maar het lijkt alsof Joep veel meer tijd had dan ik om echt contact te maken met de mensen. Dat waren voor mij zeldzame momenten. Alleen tijdens een periode waarin ik fysiek weinig kon doen en arbeidstherapeutisch werkte, kon ik er echt voor mensen zijn. Na meerdere burnouts was het over en sluiten in 2011. Ik had naast mijn baan geen leven. Altijd uitgeput en triest dat ik door de werkdruk bijna elke werkdag tekortschoot. Minder administratie en meer goede vrijwilligers, dat zou een stuk schelen.
Om een recensie te schrijven, moet je de app downloaden