Rond 2015 breken in Amsterdam vette jaren aan: de crisistijd is voorbij en het geld lijkt weer over de plinten te klotsen. In dit tijdperk ziet journalist Jonas Kooyman een nieuwe groep ontstaan, die hij de ‘havermelkelite’ noemt: het zijn twintigers en dertigers die werken bij start-ups, in de creatieve sector of op de Zuidas, die zuurdesembroden van negen euro eten, oranje wijn drinken, die rondrijden op e-bikes van drieduizend euro en elke dag koffie buiten de deur halen, het liefst ‘met haver’, plantaardige melk. Ze bezoeken dure sportscholen en brengen hun weekenden door in de nieuwe restaurants of nachtclubs waar ze zich te goed doen aan grote hoeveelheden drugs.
Kooyman begint de groep vast te leggen in een nieuwsbrief en op zijn Instagrampagina @havermelkelite, en ziet hoe zij de stad steeds meer naar haar hand zet. Tot frustratie van hemzelf en vele anderen, die de stad waar zij zo van houden zien veranderen in een monoculturele speeltuin voor de rijken. Wat blijft er over van de stad als de havermelkelite ongenadig voort blijft consumeren en etaleren?
Maar waar Jonas aanvankelijk als journalist verslag doet van deze groep, vervaagt de grens tussen toeschouwer en deelnemer als hij uitgroeit tot een van de populairste influencers van de hoofdstad en wordt meegezogen in de vluchtige wereld van social media en het grote geld. Terwijl zijn volgersaantallen stijgen, daalt zijn mentale welzijn.
In De havermelkelite houdt Jonas Kooyman zichzelf en de yuppen van deze tijd een spiegel voor: de elite waar we allemaal graag op haten, maar waar de Randstedeling stiekem toch in meer of mindere mate toe behoort.
Jonas Kooyman (1989) studeerde journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam en literatuur aan The New School in New York. Als journalist schreef hij voor NRC over de luxe-industrie, het stadsleven en de tijdsgeest, maar hij zegde zijn baan op om fulltime verslag te doen van de nieuwe stedelijke elite. Hij muntte de term ‘havermelkelite’ en begon een Instagrampagina en een nieuwsbrief om deze yuppen en zichzelf een spiegel voor te houden. Inmiddels heeft hij meer dan 173.000 volgers en 18.000 abonnees.
Li
16-2-2025
"De havermelkelite"… Een lege, verwende generatie. Statusverhogende consumptie 🤣 hou op met me. "Poverty Core" 🥲. Alternatieve naam: "De Uberschnob-elite" 🤭 of "Generatie Narcissus". (Ik heb geen identiteit en weet niet wie ik ben, maar weet wel wie ik wil zijn. Tenminste, daar ben ik van overtuigd. Dus kopieer ik de buitenkant van dat ideaalbeeld in de hoop die persoon te worden.) Einde rant. 😂 Over het boek: Geweldig 💯❤️✅️ Heerlijk scherp, grappig en kritisch. De schrijver heeft een sterk reflectief vermogen. (ABSURD wat er met deze mensen aan de hand is. Ze zijn zo wanhopig om relevant te zijn en tegelijkertijd zo toxisch competitief. Ze zijn compleet los van zichzelf én van elkaar. Blijkbaar kan genoeg geld hebben ook tegen je werken—als je vanbinnen leeg bent. Het maakt me des te dankbaarder voor mijn eindeloze avonturen, die ik nooit had beleefd met het culturele, sociale en financiële kapitaal dat zij als vanzelfsprekend ervaren. Die ervaringen hebben me gevormd tot een kleurrijk persoon met diepgang en authenticiteit, volledig uit mezelf.) Als voormalige inwoonster van Amsterdam en creatieveling vond ik het super interessant om te lezen wat er met de stad gebeurde nadat ik ben vertrokken. Precies op tijd, besef ik nu. Want JEZUS, het klinkt echt verschrikkelijk!! Allemaal pretentieuze klonen met te veel geld en te weinig autonomie, smaak en échte levenslust. Die krijg je niet uit een zakje. Vond het een fantastisch boek. Groeten uit de provincie. Waar we nog gewoon met elkaar praten in de sportschool!!!!! #sjongejongejongejongeheeey
Eva
1-2-2025
Wow
Marloes
28-11-2024
Beetje ironisch dat de schrijver kritisch is naar gedrag dat hij zelf vertoont en in stand houdt, en dat dan vervolgens kapitaliseert. Vond het stukje over stad in de stad en het gebrek aan third places overigens wel interessant.
Om een recensie te schrijven, moet je de app downloaden