Schrijver Arnon Grunberg is een filmliefhebber. In De troost van de slapstick (1998) bracht hij een ode aan de oude slapstickhelden die hij vroeger samen met zijn vader in de bioscoop zag.
Maar de slapstick lijkt verleden tijd.
In Buster Keaton lacht nooiteen nieuwe verzameling messcherpe essays, schrijft Grunberg over films waarin de werkelijkheid soms zo dichtbij komt dat het lachen je vergaat.
Dit is een van de essays uit de bundel.
