Het kerngezin is ons culturele ideaal, het biedt man en vrouw een vaste rol en wordt gezien als het beste thuis voor kinderen. Maar de geschiedenis leert ons dat de hedendaagse invulling van het gezinsleven nog maar kort bestaat.
Ook al leven steeds meer mensen alleenstaand, het gezin wordt nog altijd door de overheid als norm gesteund. Houwink ten Cate pleit voor een nieuw politiek beleid om het vrijer te maken. Want de liefde heeft geen vaste vorm. Op basis van historisch onderzoek, feministische inzichten, culturele voorbeelden en haar eigen ervaringen als alleenstaande moeder fileert Houwink ten Cate de mythe van het gezin en biedt nieuwe perspectieven.