In de Nederlandse graffitigeschiedenis is er een tijdperk van vóór Dr. Rat en een tijdperk van ná Dr. Rat. Vroeger had je graffiti als uiting van protest, onder leiding van provo's en de arbeidersbeweging. Na de komst van Dr. Rat spreken we van een artistieke straatbeweging, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Op de golven van de punkbeweging en geïnspireerd door Amerikaanse voorbeelden maakte de Amsterdammer Ivar Vics (1960-1981) school met een wilde manier van graffitischrijven op de muren van de stad en in punkzines zoals N.A.P., Bazooka en de Koecrand. We zien de stad Amsterdam door de ogen van een jongeman die opgroeit in de chaotische jaren zestig en zeventig, als kind van een naoorlogse generatie, te midden van de punkbeweging met zijn tientallen bandjes en fanblaadjes. Met zijn aandacht voor lettergebruik en slogans steelt Dr. Rat de harten van vele, vooral jongere fans die hem in grote getale volgen met hun eigen graffiti.
Maar hij heeft ook een getroebleerde zijde. Vanaf zijn middelbareschooltijd gebruikt hij harddrugs, en leeft hij een tijd lang aan de zelfkant van de maatschappij. Net op een moment dat vrienden en familie denken dat het een stuk beter met hem gaat, komt hij in de zomer van 1981 te overlijden aan een overdosis.
