Het thema eenzaamheid laat niemand onberoerd. Joris van Casteren is er, misschien omdat hij als baby wekenlang in een couveuse lag, afgescheiden van enig menselijk contact, door gefascineerd: in al zijn boeken komt het thema in verschillende gedaanten aan de orde.
In 2018 trad hij aan als coördinator van de stichting De Eenzame Uitvaart, die overledenen zonder familie of sociaal netwerk een
bijzonder saluut brengt met een persoonlijk gedicht. De wereld van eenzame mensen, die normaal volstrekt onzichtbaar is, ging
hiermee voor hem open. In Eenzaamheid biedt Van Casteren een uniek inkijkje in zijn grote fascinatie, die in deze tijden van corona nog pregnanter is geworden. In een combinatie van wonderlijke anekdotes en maatschappelijke en literaire bespiegelingen belicht hij het raadselachtige verschijnsel eenzaamheid van verschillende kanten.
Daarnaast is het ook een persoonlijk relaas over de liefde voor een celliste uit Philadelphia die een einde maakte aan zijn eigen
eenzaamheid.
