'Ik blijf heus wel voor hem zorgen, hoor. Ik kom straks twee keer per week langs en dan maak ik eten voor hem, voor een paar dagen. Dat gaat dan gewoon de vriezer in. En ik haal ook echt wel eens een keer ergens een lapje overheen. Niet alles hoeft te veranderen. We kunnen toch gewoon goed met elkaar blijven? Dat kan toch?'
In de praktijk van een familiemediator komt het leven zelf voorbij. Affaires, financiële problemen, een leeg nest, de sleur. Hij drinkt te veel, zij praat te veel. Eigenlijk hadden we het best goed samen bevat ontroerende, droevige en vaak ook geestige verhalen over dromen en verwachtingen, schaamte en teleurstellingen. Een boek over het menselijk tekort, over hoe moeilijk het is om je echt te verbinden en de ander wezenlijk te begrijpen, en over hoe je langzaam uit elkaar kunt groeien. Droevig soms en vaak pijnlijk herkenbaar, maar toch ook hoopvol.
