Vanaf zijn eerste Treitertrends (1969) heeft Kees van Kooten voornamelijk geschreven over alle lachwekkende ontwikkelingen binnen onze Nederlandse samenleving.
Deze indrukwekkende reeks satirische en parodistische observaties (de modermismen) onderbrak hij op gezette tijden voor het schrijven van autobiografische verhalen waarin hij zichzelf humorvol maar genadeloos tegen het licht hield.
Deze persoonlijke levenslijn loopt van Koot graaft zich autobio (1979), via Veertig (1982) en Hedonia (1984) naar Annie (2000). Dit klassiek geworden boekje, over de dood van zijn moeder, heeft nu een natuurlijke tegenhanger gevonden in Episodes; een kleine maar grootse romance over de eerste twee levensjaren van zijn kleinzoon Roman. Kees van Kooten omschrijft zich als een schattige opa, want de schrijver beschikt over een flinke hoeveelheid durf en zelfspot. En over een ruime mate aan scherts, satire, ironie en bovenal Liefde.
