De `schone rijder is in de wielerwereld een zeldzaamheid, zo weet voormalig professional Peter Winnen al jaren zelf door schade en schande wijs geworden. De soigneur met zijn eeuwige zalfjes, pleisters, massageolie en een koffertje met supermiddelen om je weer op te lappen: hemoglobine, amfetaminen, wekaminen, efedrine, anabole steroïden, analeptica, corticosteroïden. Het hoorde simpelweg bij de verzorging na de buitengewoon zware inspanningen van een wielerwedstrijd. Maar bloeddoping voor hem? Winnen: `In de Tour van 1984 bediende een Franse ploeg zich van de methode. Niet zonder succes. Maar het succes had een staartje. De lichamen van de met bloed bezwangerden presteerden als een fantastisch vuurwerk maar doofden navenant. Toch maar niet dus.
In God of duivel beschrijft Peter Winnen de duistere wereld van de doping, in heden en verleden.
Peter Winnen (1957) was beroepswielrenner van 1980 tot 1991. Hij werd derde, vierde en vijfde in de Tour de France en won tweemaal op de Alpe d Huez. Hij schrijft regelmatig columns voor NRC Handelsblad, Fiets en De Standaard. Eerder schreef hij de klassiekers Van Santander naar Santander, Valse start, Stoempwerk, Het snot voor ogen, Pedaalridder, Windbreker en Koersdagen.
