Han had het liefst met moeder willen trouwen als vader er niet geweest was die het dagelijks brood verdient in de kolenbranche. Dertig jaar na verschijnen van Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp is deze

satirische zedenschets waarin genadeloos onze volksaard op de hak wordt genomen, nog altijd vermakelijk. Han hoopt met zijn schoolopleiding boekhouder te worden met een eigen bureautje maar hij moet van thuis mee gaan verdienen en helpen in het huishouden, want vader is van de kolenwagen gevallen en hulpbehoevend terwijl moeder zich het schompes werkt als schoonmaakster. Han blij! Ongevraagd graaft hij kuilen in het tuintje die zich vullen met stinkend vocht of repareert het vuurtorentje op de schoorsteenmantel waarna ze bijkans een week in het donker zitten. Dan leest Han een advertentie, solliciteert en wordt aangenomen in de ontwikkelingshulp. In de vroege ochtend stapt hij met zijn koffertje op zijn solex, zwaait en gaat de lange weg naar zijn baan terwijl hij droomt hoe hij met manden vol versnaperingen de mensen in Afrika gaat verrassen. O ja? In ieder geval lees je deze klassieker van Hollands realisme in één ruk uit!

In tijden heb ik geen amusanter, droeviger, grotesker, Hollandser boek gelezen dan Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp van Heere Heeresma. – Ad Zuiderent in Trouw

Dit is Het Boek, […] bij elke nieuwe messcherp geschreven ontwikkeling van het verhaal kun je schateren of snikken. Het is slapstick en drama, poëzie en proza, engagement en amusement, het is, kortom, humor en emotie. – K. Schippers in Haagse Post