Sei Shonagon was een hofdame in het tiende-eeuwse Japan, de hoogtijdagen

van het keizerlijk hof. Ze tekende alles op wat haar aantrok of

afstootte in haar omgeving en schetst zo een uniek portret van een

gesloten wereld waarin poëzie, de liefde en een hoogontwikkeld gevoel

voor ritueel de toon aangeven. Met de nodige spot karakteriseert

ze de hovelingen die haar omringen; fijngevoelig beschrijft ze haar

eigen avontuurtjes, haar teleurstellingen en het verstrijken van de seizoenen.

Ze klinkt vaak vertrouwd en ondeugend en houdt van lijstjes

zoals we die nu ook kunnen maken, maar dan mooier en exotischer:

Dingen waarvan je hart sneller gaat kloppen

- Mussen met jongen

- Een plek voorbijlopen waar kleine kinderen zitten te spelen

- In een Chinese spiegel kijken die wat beslagen is

- Een jonge edelman die halthoudt met zijn koets om iets te vragen

- Je wast je haar, maakt je op en trekt kleren aan die heerlijk geuren

naar wierook. Ook als je ergens zit waar niemand in het bijzonder je

ziet, geeft het je een zalig gevoel vanbinnen

- Op een avond waarop je een bezoeker verwacht, springt je hart al

op door het gekletter van regen en het gerammel van de wind