Nog nooit verscheen er een roman als ‘Het tegenovergestelde van een mens’. Lieke Marsman kantelt onze ideeën over klimaatverandering en identiteit op een manier die duizelig maakt.
Lieke Marsman in ‘Het tegenovergestelde van een mens’: “Waar het op neerkomt is dat de mensheid als geheel ook eenzaam is. We kunnen er niet tegen dat er niemand iets terugzegt, dat we nog altijd geen dieren hebben horen praten – ja, misschien zo nu en dan in de vorm van het schrille gegil dat onze slachthuizen vult, maar niet met woorden, niet met een oplossing voor de dingen waar we al tijden mee zitten. Zelfs de hemel is leeg. En dus zetten we ons af door al die zwijgende natuur om ons heen te vernietigen, als een wanhopige geliefde die maar niet wordt terug ge-sms't en het in het café op een zuipen zet.”
Yve
31-12-2024
Prachtig origineel boek
Carlijn
23-12-2024
Niet eerder las ik een boek als dit. Heel mooi, ook vaag, maar heel mooi. Ook informatief, bij vlagen. Je voorstellen hoe het is om een ding te zijn, een groente, een komkommer – een ding dat weliswaar groeit, maar niet voelt, dat is het uiterste vragen van je empathisch vermogen. Meestal verstaan we onder empathie: invoelen wat de ander voelt, maar iets na-te-voelen wat geen eigen gevoel heeft – dat betekent dat je niets moet voelen. En dan niet op een manier dat je bij wijze van geluk heel even niet geplaagd wordt door alledaagse emoties, maar op een manier dat iets voelen onmogelijk voor je is geworden Onze economie is in oorlog met vrijwel al het leven op aarde, dat van mensen incluis. Wat het klimaat nodig heeft om niet in crisis te raken is een verminderd gebruik van natuurlijke grondstoffen; wat ons economisch systeem nodig heeft om niet in crisis te raken is grenzeloze groei. Slechts één van deze stelsels kan worden aangepast, en het is niet het stelsel dat gebaseerd is op natuurwetten.
Om een recensie te schrijven, moet je de app downloaden