Iets om naar uit te kijken: bij Georgina Verbaan kan dat Kerst in de zon betekenen, maar net zo goed een aflevering van Ik vertrek of de wens om een meeuw te zijn. In een weergaloze stroom woorden laat ze zich meevoeren naar de tijd dat ze nog aan batterijen likte, het mannetje met de lakschoentjes en de pommade en rouwt ze over de dood van haar kat prof. dr. Laurens.
Na Loze ruimte bewijst Georgina Verbaan opnieuw dat ze een geboren schrijfster is. Met haar columns in NRC vrolijkt ze al jaren de zaterdag op. Aan de selectie hieruit voegde ze drie meesterlijke verhalen toe.
