S. Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een uniek meesterschap op de korte baan. Zijn rubriek `Kronkel' was om zijn hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek.
Carmiggelts puntige, laconieke stijl paste uitstekend in een vluchtig medium als de krant. Het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, maakt inmiddels volkomen terecht deel uit van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Derhalve heeft De Arbeiderspers enige jaren geleden de tijd rijp geacht voor een integrale heruitgave van het volledige originele oeuvre van S. Carmiggelt, steeds naar de eerste druk van elke bundel.
De titels die in dit deel zijn gebundeld, Kraaltjes rijgen en Een toontje lager, verschenen oorspronkelijk in 1958 en 1959. Ze brengen de lezer in die typische Kronkel-roes, dat schemergebied tussen nuchtere observatie en meewarig glimlachen om de klein(geest)igheden van alle dag. Onder de lichte tinten die de humorist eigen zijn, voegt zich ook steeds meer het grijs van de droefheid. wijzer geworden zong Carmiggelt, zoals hij zelf bekende, `een toontje lager'.
* Dat wil ik duidelijk benadrukken: dat hij niet alleen een subliem journalist was, maar wel degelijk ook een groot schrijver. - Gerard Reve in Het Parool
