Lucinda en de Lotoseter is de twaalfde roman van Marnix Gijsen en tevens zijn openhartigste en moedigste boek, dat evenals Joachim van Babylon een keerpunt in zijn oeuvre betekende.
De hoofdpersoon Philip is een Belgisch classicus, die zich ontworstelt aan een ‘verdorrend’ leven. Als hij wordt benoemd tot gedelegeerde bij de Verenigde Naties in New York, ontdekt hij het hart van Amerika in de gestalte van zijn nieuwe liefde, Lucinda, een geweldige vrouw die ‘het leven tot een kunstwerk weet te maken’.