Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan.
'Het is hier verschrikkelijk,' zegt ze.
Dan zwijgt ze. Ostentatief.
Ik leg mijn hand op haar knie.
Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: 'Je kan beter mijn kop inslaan.'
'Dan moet ik naar de gevangenis, ma.'
'Dat is waar,' zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook: peinzen, peinzen over haar hunkering naar een genadeklap.
Al drie jaar verzorgt Hugo Borst zijn moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak tragikomische wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest en de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon.
Henk
19-4-2024
Geweldig
Pascals
23-10-2022
Ik zit nu in de zelfde situatie .dus ik leef helemaal mee met de schrijver en kan hem ook in heel veel situaties goed begrijpen
Mariska
31-8-2022
Dit boek heeft mij geëmotioneerd, uit ieder woord weerklinkt de liefde van Hugo voor zijn moeder. Het boek is eerlijk, open en geeft een ontroerende kijk in het leven van en met zijn moeder en haar ziekte. Ik raad het zeker aan.
Om een recensie te schrijven, moet je de app downloaden