Laura Coleman beschrijft in Mijn Poemajaren haar tijd in een opvangcentrum voor wilde dieren in Bolivia. Een ode aan de jungle en de kracht van vriendschap tussen mens en dier.
Tegen de achtergrond van ontbossing, stroperij en dierenhandel is Mijn poemajaren, een memoir, van Laura Coleman een ode aan de jungle en de helende kracht van een vriendschap tussen mens en dier. Mijn poemajaren is een ontroerend boek vol wijsheid, is gepassioneerd, eerlijk, onverwacht en vaak heel erg grappig.
‘Je gaat sowieso van dit boek houden.’ Jane Goodall
Laura is begin twintig als ze haar doelloze leven achterlaat om te gaan backpacken in Bolivia. Ze hoopt na drie maanden vol inspiratie huiswaarts te kunnen keren, maar de reis blijkt een desillusie. Op het moment dat ze haar vlucht naar huis wil boeken, valt haar oog op een verbleekte folder van een dierenopvang in de jungle. In een laatste poging toch nog iets van haar reis te maken, verandert ze haar plan. Ze komt terecht in een armetierig opvangcentrum, waar ze de zorg krijgt over een schitterende maar getraumatiseerde poema, Wayra. Onervaren en doodsbenauwd begint ze aan dit avontuur. Het centrum wordt haar nieuwe thuis en in Wayra vindt ze een vriend voor het leven. Door haar leert Laura over liefde en vertrouwen.
‘Vanaf de eerste pagina van deze onvergetelijke memoir hang je aan Colemans lippen.’ – Booklist
‘Urgente en vol vaart geschreven memoir van een jonge vrouw op zoek naar zingeving. Verslavend!’ – Publishers Weekly
