Hoe ouder je wordt, hoe vaker je het woordje `nog' te horen krijgt. `Goh, wat zie je er nog goed uit.' De bijzin `voor je leeftijd' wordt nog net bijtijds ingeslikt.
Veel sneller dan verwacht is het zover: de 70 zit in de klok. Met aanstekelijke verbazing beschrijft Annemarie Oster wat zich gaandeweg voltrekt, in haar leven, in haarzelf én in haar spiegelbeeld. Wat is er in hemelsnaam met haar lichaam gebeurd (`de boel zit anders gerangschikt dan voorheen')? Waar bleven haar dromen en idealen? Hoe verhoudt ze zich tot medevrouwen, tot mannen, tot haar zonen? En: hoe houd je stand `wanneer je tot geen enkele doelgroep meer behoort'?
Mooi geweest is een feest der herkenning voor alle jonge mensen die ineens ouder zijn.
Annemarie Oster (1942) begon haar carrière als radioomroepster bij de VPRO, werkte mee aan Hadimassa en vele andere televisieprogramma s en stond op de planken met theatergezelschap Lurelei. Ze was theaterrecensent voor HP/De Tijd, en schreef de boeken Een moeder van niks, Vrouw van de wereld, Sjans!, Hoe moet je kijken? En Een vrouw om achterna te reizen. Wekelijks schrijft ze een column voor de Volkskrant.