Moffenknechten waren het, de politiemannen die ingrepen bij een demonstratie in het centrum van Amsterdam in december 1945. Het ‘Sieg Heil!’ galmde over het Leidseplein, een duidelijk bewijs dat de imagoschade van de Nederlandse politie enorm was. Ook in de decennia die volgden bleef het beeld dat de politie ‘fout’ in de oorlog was geweest hardnekkig.
Meer dan we denken hebben politiemannen en -vrouwen zich verdienstelijk gemaakt in het verzet. Lang niet altijd door heldhaftig de vuist te ballen en principieel nee te zeggen tegen Duitse bezettingsmaatregelen, maar vaak door onopvallende acties die levensreddend konden zijn – van een ingefluisterd woord en een afgewende blik tot een openstaande deur.
Op eigen gezag is een boek over politiemensen die ieder op hun eigen manier hun morele grenzen bewaakten en hun weg zochten in de lastige spagaat tussen institutionele collaboratie en persoonlijk verzet.
