Toen Celal Altuntas uit Koerdistan naar Nederland vluchtte,

kende hij slechts vier Nederlandse namen: Gullit, Koeman,

Van Basten en Rijkaard. Regen zonder modder is het verhaal van

zijn transformatie van net aangekomen vluchteling, voormalig

schapenhoeder en PKK-strijder tot maatschappelijk werker

en schrijver. En het is een verslag van zijn verbazing over een

land waar geen modder stroomt als het regent. Zijn Koerdische

natuur botst nogal eens met de Nederlandse cultuur, en zijn

Koerdische bloed ‘schiet me soms te hulp, en zit soms in de

weg’.

De lezer krijgt een indringend en confronterend beeld van

het leven van een vluchteling: de asielprocedure, het AZC,

pogingen om Nederlands te leren en de worsteling om in ons

land een plaats te veroveren. Dat dat velen lukt, is eigenlijk een

godswonder. Wie een gefundeerd oordeel wil vellen over de

Nederlandse vluchtelingenopvang, leze dit boek.