Wat gebeurt er wanneer onschuld verandert in honger, wanneer een aanraking net te lang blijft rusten en een blik te veel verraadt? In deze bundel opent Mia Graf de deuren naar geheime kamers van verlangen. Met een stem die zacht en intiem klinkt, maar niets verbergt, verkent zij de grens tussen spel en verleiding, tussen kameraadschap en het onvermijdelijke overschrijden van grenzen.
In het titelverhaal Speelkameraadjes wordt een vriendschap opnieuw gedefinieerd. Wat begint als een luchtige nabijheid – gedeelde momenten, gesprekken die tot diep in de nacht doorgaan – groeit uit tot een gevaarlijk spanningsveld. Twee mensen ontdekken dat “vrienden zijn” niet altijd genoeg is, dat hun lichamen meer zeggen dan woorden, en dat elke aanraking een uitnodiging kan zijn om verder te gaan.
Een warme zomeravond. Gelach dat plotseling stilvalt. Een hand die over een arm glijdt en daar blijft rusten. Een ademhaling die sneller gaat, een blik die niet meer loslaat. De stilte wordt zwaarder, de lucht voller, tot geen van beiden nog kan doen alsof het spel niet allang veranderd is.
Een bundel over verboden intimiteit, heimelijke verlangens en de momenten waarop we beseffen: er is geen weg meer terug.
