Thera heeft een boodschap achtergelaten, het is haar groote, vloeiende handschrift. Hij glimlacht even, omdat op de enveloppe zoo officieel staat: B. Elsma I.H. Dan scheurt hij den omslag open en leest.
Brand, ik ben weggegaan. Eddy is bij tante. Vergeef me, ik kon niet meer. Thera.
Vier jaar geleden trouwden we, denkt hij. Toen was alles goed.
Hij tracht aan hun leven te denken als aan een verhaal, dat hij gelezen heeft en zich te binnen brengt. Hij tracht een geheel te vromen uit beelden, herinneringen, klanken. Kleine bijzonderheden vullen de leegte tusschen twee beelden. Maar door alles heen te keeren twee begrippen terug. Ze was gelukkig. Ze is niet meer gelukkig.