Toplijst: Waargebeurde verhalen

Lieke Hester, de leukste politieagent van Nederland, deelt in Het wordt ook steeds gekker nieuwe spannende, grappige en ontroerende verhalen over haar leven als agent.

Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Inmiddels kan ze zonder te overdrijven zeggen: het wordt ook steeds gekker.

Van dealers en overlastveroorzakers op het Centraal Station tot hardleerse winkeldieven, en van suïcidepreventie tot lijkvindingen en moordonderzoeken... Het wordt ook steeds gekker bewijst dat geen dag hetzelfde is bij de politie. Het zijn de ontroerende en soms morbide verhalen, de humor en het plezier onder de collega’s en de onvoorspelbaarheid die de hoofdrol spelen in dit boek – de kanten van de baan waar je misschien geen idee van hebt.

Politiewerk is mensenwerk, en Lieke laat zien dat er uiteindelijk een mens in het uniform zit.

Over Het kan ook nooit normaal:

‘Lieke is Mokum op z’n best. Verhalen als een knal voor je kanis.’ Kluun

‘Van de eerste tot de laatste pagina een bundeling toffe politiepraat uit het gezellige, criminele centrum van de hoofdstad.’ NRC

‘Het kan ook nooit normaal toont de menselijkheid van het politievak. Het komt binnen!’ Veroniques Boekenhoekje

Het begint vaak met een melding: een slaapkamer in lichterlaaie, een steekpartij waarbij een kind betrokken is, een gruwelijke verkrachting in een donker bos of een ogenschijnlijk natuurlijke dood die toch een moord blijkt. Moord, doodslag, verdriet en verwarring: alles komt samen op de plaats delict. Zodra de melding binnenkomt, gaan deskundigen aan de slag. Niet alleen agenten en rechercheurs werken op de plek des onheils, maar ook ambulancepersoneel, uitvaartverzorgers en schoonmakers. Wat betekent het om te werken op zo'n beladen plek?

In Achter het afzetlint vertellen dertien professionals over hun werk op een plaats delict. Bij ieder van hen heeft één plaats delict zoveel indruk gemaakt dat die voor altijd in het geheugen gegrift staat. Alle dertien verhalen zijn spannend, opzienbarend en soms hartverscheurend.

‘De verhalen zijn op een nette en respectvolle manier neergezet en geven een kijkje binnen de verschillende beroepen die je op een plaats delict kan treffen. Zeker een aanrader om te lezen wanneer je van true crime houdt en een kijkje achter de schermen wil hebben.’ Boeken.cafe

“Word je afgeluisterd?” Carola staart naar de woorden op het notitieblok van de maatschappelijk werker. Al zo lang ze zich kan herinneren wordt ze door haar partner in de gaten gehouden.

Van de jongen van haar dromen is Magnus langzaam veranderd in een controlerende dictator. In huis zijn er camera's geïnstalleerd. Op haar telefoon staat een app die hem volledige toegang geeft. In het onwaarschijnlijke geval dat ze een vriend(in) ontmoet, moet ze verslag uitbrengen. Wat hebben ze gedaan? Hebben ze het over hém gehad? Om ervoor te zorgen dat ze hem niet zal verlaten, heeft hij haar de voogdij over de kinderen aan hem laten overdragen.

Wanneer ze niet instemt met seks, mishandelt hij haar. En ze vermoedt dat hij - toen ze geblinddoekt was - zelfs haar lichaam heeft verkocht. Tien jaar lang is ze aan hem overgeleverd geweest, maar nu is ze hier om hulp te zoeken.

'Ik was zijn bezit' is een waargebeurd verhaal over wat zich afspeelde in een ogenschijnlijk normaal gezin in een klein stadje in Zweden. Het is een verhaal over controle, vrouwenhaat en hoe men er uiteindelijk los van kan komen.

Carola Jonsson (geboren in 1983) won in 2022 de rechtszaak tegen Magnus, die haar jarenlang misbruikte. Hij werd veroordeeld tot meerdere jaren gevangenisstraf.

Een blik achter de schermen van een van de meest intrigerende beroepen: dat van gynaecoloog

Toen dokter Koen Deurloo tijdens zijn coschappen voor de eerste keer een geboorte begeleidde wist hij het zeker: dit was wat hij de rest van zijn leven wilde doen. In dit boek geeft hij een unieke kijk achter de schermen van de afdeling verloskunde.

Als gynaecoloog begeleidt Koen zwangerschappen en bevallingen die meer zorg nodig hebben. Soms heftig, maar het is ook dé plek in een ziekenhuis waar heel veel blijdschap is. Van de moeder-geassisteerde keizersnede tot onverwachte of lang verlangde zwangerschappen, van moeilijke beslissingen als het toch niet goed lijkt te gaan tot de enorme vreugde als er een gezond kindje wordt geboren: Koen maakt het allemaal mee.

Koen Deurloo is gynaecoloog in het Diakonessenhuis in Utrecht, Zeist en Doorn. Toen Koen tijdens zijn coschappen voor de eerste keer een geboorte begeleidde wist hij het zeker; dit was wat hij de rest van zijn leven wilde doen. Hij promoveerde op preeclampsie en groeiachterstand bij baby's en is gespecialiseerd in verloskunde met de focus op geavanceerde echoscopie en hoogrisico zwangerschap. Met zijn expertise, persoonlijke aanpak en passie voor het vak, laat hij zien dat er binnen de kaders van de zorg veel meer mogelijk is dan patiënten, en dokters, soms voorzien. Zo was hij de eerste gynaecoloog in Nederland die een moeder-geassisteerde keizersnede (waarbij de moeder de baby zelf uit de buik haalt) uitvoerde. Koen is expert bij Ouders van Nu en How About Mom. Hij wordt regelmatig gevraagd door verschillende media, zoals AD, RTL Nieuws, Libelle en &C en diverse podcasts (zoals Mama'en van Nina Pierson). Daarnaast is sporten voor hem een onmisbaar onderdeel in zijn leven. Hij traint momenteel voor zijn tweede hele Ironman. Koen woont in Amsterdam, is getrouwd en heeft twee dochters.

Een swipe naar rechts. Mieke Oort zoekt op Tinder naar leuke contacten in haar tijdelijke woonplaats Leeuwarden. Maar Thomas, die er op zijn foto nog zo leuk uitziet, blijkt een fatale keuze. Al na één date ontwikkelt hij een gevaarlijke obsessie voor Mieke, een Amerikaanse studente met Nederlandse wortels. Als hij merkt dat zij gevoelens heeft voor een ander, slaat hij op tilt. Wanneer hulpverleners na een brandmelding in Miekes studentenhuis komen, liggen daar twee roerloze lichamen in een plas bloed.

In 'De Tindermoord' vertelt Sébas Diekstra het dramatische verhaal van een jonge vrouw op zoek naar liefde. Hij staat haar ouders bij als slachtofferadvocaat en leert gaandeweg de waarheid over wat er is gebeurd. Hoe kon Thomas zich binnen korte tijd ontwikkelen tot een koelbloedige killer? Waarom moest Mieke dood? Maar ook: waarom heeft Diekstra het allemaal al eens eerder gezien? Een verhaal van een verontrustende trend: femicide.

In Wat ging er in ze om duikt journalist en podcastmaker Tom Veldhuijzen in de verhalen van patiënten in de tbs-kliniek die hij maar niet los kan laten. Wie zijn de mensen achter de zwarte balken in de krant? Wat ging er in ze om voordat ze een delict pleegden? En hoe kijken zij naar hun terugkeer in de maatschappij? Lees de indringende verhalen van tbs-patiënten.

'Ik heb misschien wel honderd gesprekken gevoerd in de tbs-kliniek. Eerst voor podcastopnames, later zonder duidelijk doel. Met veel patiënten was ik namelijk nog niet uitgepraat. Soms kreeg ik kippenvel, soms buikpijn. Ik hoorde dingen die ik nog nooit ergens had gehoord of gelezen. Niet in de krant, niet op de radio en niet op televisie. En nu ik ze had gehoord, moest ik ze wel opschrijven.' Aldus Tom Veldhuijzen zelf.

'Invoelbare verhalen van doodgewone mensen die uiteindelijk iets ondenkbaars deden.' Jessica Villerius

De respectvolle, maar nietsontziende houding van Veldhuijzen is bewonderingswaardig. VPRO Gids

Na het verpletterende - en megasuccesvolle - boek Judas, komt Astrid Holleeder nu met een verrassend intieme opvolger: Dagboek van een getuige. Waar Judas het verhaal is over de beslissing om te getuigen tegen haar broer Willem Holleeder, gaat Dagboek van een getuige over de consequenties van die ingrijpende beslissing. Wat zijn de gevolgen geweest voor het leven van de familie Holleeder: voor moeder Stien, zus Sonja, de kinderen en hun partners, de kleinkinderen, en vooral: voor Astrid zelf?

Dagboek van een getuige geeft een inkijk in het leven van iemand die noodgedwongen moet onderduiken en voor wie niets 'normaal' is. Van boodschappen doen tot een dagje naar het strand met de kinderen: niets is zonder risico. Of daar ooit verandering in komt, zal de toekomst leren.

Sélina van Gool overleefde meer dan tien jaar van extreem fysiek en mentaal partnergeweld – intieme terreur. Haar boek is een aangrijpend verhaal van onrecht en de strijd voor erkenning en herstel.

Sélina's nachtmerrie eindigde niet bij de dader; in plaats van bescherming te krijgen werd ze gevangen in een systeem dat slachtoffers negeert en plegers faciliteert. Veilig Thuis en de Raad voor de Kinderbescherming – instanties die zouden moeten helpen – bleken medeplichtig aan een falend systeem en achterhaalde protocollen dat haar en vele anderen gijzelt.

Big Willem is het verhaal van Willem van Boxtel (1954), een Amsterdamse jongen die van brommer rijdende nozem uit de Indische Buurt uitgroeit tot president van de Hells Angels Amsterdam Holland.

Vanuit hun door de gemeente verstrekte clubhuis aan de H.J.E. Wenckebachweg in Amsterdam heersen de Hells Angels vanaf de jaren zeventig over de Amsterdamse Wallen, over Nederland en uiteindelijk over heel Europa. Ze lijken tot ver in de jaren negentig onaantastbaar, tot er door criminele invloeden scheuren ontstaan binnen de eens zo ondeelbare club, waar eer en broederschap voorop stonden. De Hells Angels komen in een neerwaartse spiraal terecht die niet meer te stoppen is. Middels een coup wordt president Willem van Boxtel in 2004 met bad standing uit de club gezet.

Pas in 2013 laat hij weer publiekelijk van zich horen: hij sluit zich aan bij motorclub No Surrender, maar na twee jaar houdt hij het daar voor gezien. Tegenwoordig brengt Willem veel tijd door met zijn kinderen Jerry en Melanie en kleinzoon Mikey in Nederland of in La Carihuela, de Hollandse enclave in het Spaanse Torremolinos. Hij legt nog altijd respectabele afstanden af op zijn motor en maakt de balans op: 'Twintig jaar na mijn afzetting vond ik het tijd om eens míjn verhaal te vertellen.'

Big Willem is het waargebeurde en rauwe relaas van een jongen die met de verschoppelingen van de maatschappij een club vormt en uiteindelijk uitgroeit tot een speler van wereldformaat.

In haar memoir Sociopaat beschrijft Patric Gagne hoe ze al sinds haar kinderjaren voelt dat ze anders is: ze kent vrijwel geen angst, schuldgevoel of empathie. Eigenlijk voelt ze niets, tenzij ze steelt, inbreekt of zelfs geweld gebruikt. Later ontdekt ze dat er een woord is voor mensen zoals zij: sociopaat. Maar hoewel ze zich meteen herkent in de officie?le beschrijving daarvan, ziet ze ook direct dat dit niet het hele verhaal is. Ze heeft haar leven uitgestippeld, hechte relaties en vriendschappen opgebouwd, en doet (meestal) haar best om te vermijden dat ze anderen pijn doet.

Terwijl ze probeert om haar duistere impulsen te onderdrukken en ondertussen een stabiel, liefdevol gezinsleven op te bouwen, vraagt ze zich af hoe sociopaten een plek kunnen vinden in de maatschappij. En komt ze daarachter voordat ze zelf te ver gaat?

In Sociopaat vertelt Gagne meedogenloos eerlijk over haar leven, geeft ze een fascinerend kijkje in haar brein e?n wil ze bewijzen dat de miljoenen mensen die haar diagnose delen niet per definitie monsters zijn.

Zeventien jaar lang werkte Diederik de Geus bij de politie Noord-Holland Noord. In Niets is wat het lijkt neemt hij ons mee in zijn dagelijkse politiewerk, waarbij hij van noodmelding naar noodmelding gaat. Tijdens zijn diensten krijgt hij met veel mooie mensen te maken, maar ook met bijzonder spannende en heftige situaties. Zo staat Diederik de ene keer in zijn eentje bij een ongeval met negen slachtoffers waaronder twee doden, moet hij regelmatig nabestaanden inlichten over hun verlies en wordt er bij een andere melding van dichtbij een vuurwapen op hem gericht door een psychotische persoon. Met dank aan zijn professionaliteit, alertheid en zijn collegas weet hij het er steeds goed vanaf te brengen. Maar het heftige werk vergt zijn tol: Diederik ontwikkelt PTSS. Inmiddels is hij volledig afgekeurd en kan hij het werk waar hij ondanks alles zo van houdt niet meer uitoefenen.

Niets is wat het lijkt is een prachtig boek over het bijzondere werk dat politiewerk is. Met dit boek steekt Diederik een hart onder de riem van iedereen die dit soort zware beroepen uitoefent. Wie het leest zal voor altijd met meer bewondering kijken naar agenten en andere noodhulpverleners en dat is in deze tijd hoognodig.

WINNAAR STORYTEL AWARD BESTE LUISTERBOEK 2024

In het laatste anderhalf jaar van zijn leven hield Peter R. de Vries in het geheim een logboek bij. Vanaf de dag dat hij in aanraking komt met de kroongetuige in het Marengo-proces tot aan de dag van de aanslag op zijn leven (6 juli 2021), doet hij nauwgezet en bij vlagen met humor, verslag van zijn rol als vertrouwensman van Nabil B.

Hij vertelt over zijn rol in het verdedigingsteam dat hij vormde met de advocaten Peter Schouten en Onno de Jong, en de krachten waarmee hij werd geconfronteerd: de onthutsende wijze waarop het Openbaar Ministerie het verdedigingsteam en de familie van de kroongetuige probeert tegen te werken, en de strijd met advocaten en bepaalde 'vrienden van de media'. In het logboek is Peter R. aan het woord, de publieke persoonlijkheid en crimereporter, de bevlogen strijder voor rechtvaardigheid.

Parallel daaraan lezen we over de familieman Peter, betrokken vader voor zijn dochter en zoon, opa van zijn kleinkinderen, in de ontroerende en aangrijpende dagboekfragmenten van zoon Royce de Vries (1989), die met dit boek zijn debuut maakt als schrijver. De verhalen van Royce lopen deels synchroon met het leven van zijn vader, maar bevatten ook herinneringen aan hun reizen en bijzondere ontmoetingen, de gezamenlijke passie voor voetbal en duiken, en de (ongevraagde) bezoekjes aan huis door Willem Holleeder. Royce vertelt hoe hij Amanda ten huwelijk vroeg, over de geboorte van hun oudste zoon, zijn bijzondere band met zijn moeder Jacqueline en zus Kelly, en zijn passie voor de advocatuur.

En hij schetst wat er gebeurde in de negen dagen na de aanslag tot Peters overlijden op 15 juli 2021, bij de uitvaart en wat er daarna gebeurde in het leven van zijn familie en de andere hoofdrolspelers in het boek.

'Ik beloof je dat ik honderd word' is bovenal een boek over een vader en een zoon. Over familiebanden, loyaliteiten, principes, redenen om voor te leven en te strijden. Over je rug recht houden, 'de weg ertegen' en een leven dat in het teken staat van de juiste keuzes maken - en daarvoor staan.

Het is een boek dat geen lezer onberoerd zal laten.

Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en naar een onbekend huis wordt gebracht. Wat Sabine daar moet ondergaan is vreselijk. Zij moet zich uitkleden, Dutroux doet haar een ketting om de hals en bindt haar daarmee aan een bed. Na een paar dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt steeds weer wordt lastiggevallen door Dutroux.

Aan het eind van haar gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later worden de meisjes door de politie bevrijd.

'Ik was twaalf en fietste naar school' is een buitengewone getuigenis van een jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in gevangenschap voordat zij van de dood werd gered. Sabine Dardenne schreef dit boek opdat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zal worden en de fascinatie voor dit soort monsters voor altijd zal verdwijnen.

'Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren, dan is het vooral opdat rechters geen pedofielen meer vrijlaten halverwege hun gevangenisstraf wegens 'goed gedrag', en zonder enige waarschuwing.

NRC Handelsblad: "Een hartverscheurender boek dan 'Ik was twaalf en fietste naar school' van Sabine Dardenne is niet gemakkelijk te bedenken of het zou het 'Het achterhuis' van Anne Frank moeten zijn."

Michiel Romeyn, o.a. bekend als acteur van het programma Jiskefet, is al jaren totaal gefascineerd door de wereld van de misdaad en met name de liquidaties, die altijd onverwacht komen als een klap in het donker.

In dit boek maakt hij een rondgang door de onderwereld van Amsterdam; hij bezoekt historische plaatsen delict, van de Fizeaustraat in Amsterdam waar Stanley Hillis werd doodgeschoten, naar het Gelderlandplein, waar gangster Sam Klepper zijn laatste adem uitblies. Hij beklimt de trappen van een woning waar een bekende jurist zijn einde vond. En hij wandelt langs de praalgraven van bekende criminelen.

'Als acteur werd ik vaak gevraagd om proleten of criminelen te spelen. Maar hoe doe je dat? Wat gaat er om in de hoofden van deze mensen? Er was maar een manier om erachter te komen: ik moest me erin gaan verdiepen.'

In De Kooi vertelt undercoveragent Marcel van de Ven zijn verhaal. ‘Zes jaar lang heb ik me beziggehouden met zaken van leven of dood. Liquidaties, drugshandel, terrorisme, gijzelingen en ontvoeringen, moorden die onoplosbaar leken: ik heb het allemaal gezien.’

In 2003 zette de Nederlandse politie een eenheid op die zo geheim was dat zelfs binnen het korps bijna niemand ervan wist. De leden van de eenheid werden getraind om – gewapend met de nieuwste technieken en stalen zenuwen – de zwaarste criminaliteit te bestrijden. Vanuit De kooi, hun streng beveiligde basis, leverden ze een unieke bijdrage aan de strijd tegen onder meer moordenaars, terroristen, drugshandelaren, overvallers en ontvoerders. In een tijd waarin de criminaliteit drastisch veranderde en verhardde, stonden ze dag en nacht paraat, 365 dagen per jaar. Het vaak levensgevaarlijke en in het diepste geheim uitgevoerde werk bepaalde hun hele bestaan. Ze déden dit werk niet, ze wáren het. Nog nooit trad iemand van dit team naar buiten. Tot nu.

In De Kooi kijkt Marcel van de Ven, een van de pioniers, terug op de vele bloedstollend spannende acties die hij met zijn collega’s uitvoerde en de grote gevolgen ervan, zowel op het gebied van de opsporing als voor zijn eigen leven.

Gevangen in het blikveld van duizend ogen, dat is hoe Karin Bloemen opgroeide. In Mijn ware verhaal vertelt ze voor het eerst het aangrijpende verhaal van haar jeugd, die getekend is door misbruik en angst. Haarscherp brengt ze in beeld wat het met een jong meisje doet als de personen die je moeten beschermen het op je hebben voorzien.

Ze beschrijft echter ook hoe ze ondanks deze traumatische ervaringen de vrouw is geworden die ze nu is: sterk, liefdevol, succesvol, open voor iedereen en voor niemand bang.

Mijn ware verhaal is een hartverscheurende ode aan het leven. Een boek dat je niet loslaat.

Voor het eerst vertelt ex-coffeeshophouder Johan van Laarhoven zijn schokkende verhaal over zijn onschuldige gevangenschap in een van de beruchtste gevangenissen van Azië.

In juli 2014 wordt Johan van Laarhoven wereldnieuws als de Thaise politie zijn villa in Pattaya binnenvalt, waar hij met zijn vrouw en kinderen woont. Van Laarhoven hoopt in Thailand rustig van zijn pensioen te genieten, na het verkopen van zijn vier coffeeshops in Tilburg en Den Bosch. Van Laarhoven krijgt een celstraf opgelegd van honderddrie jaar, zijn vrouw krijgt achttien jaar. Ze worden onder meer veroordeeld voor witwassen, omdat ze in Thailand geld hebben uitgegeven dat Van Laarhoven in Nederland verdiende met de gedoogde verkoop van cannabis. Van Laarhoven wordt opgesloten in Klong Prem, een van de beruchtste gevangenisen van Azië.

Maar zijn zaak – en de dubieuze rol van het Openbaar Ministerie hierin – trekt de aandacht van de media. De Nationale Ombudsman komt met een vernietigend rapport over het handelen van politie, het OM en het ministerie

van Justitie en Veiligheid. Onder druk van de Tweede Kamer reist de toenmalig minister van Justitie en Veiligheid naar Thailand voor een gesprek met de Thaise premier. Kort daarna komt er eindelijk een einde aan de onschuldige gevangenschap van Van Laarhoven.

Nu vertelt hij voor het eerst het verhaal over de mensonterende omstandigheden in de hel van Bangkok. En over zijn strijd met justitie – een strijd die hem zijn gezin kostte.

Nadine leeft zoals vele andere jonge meiden, dynamisch en bruisend. Op haar zeventiende krijgt ze vlinders in haar buik, ze wordt verliefd op Gerold. Hun relatie ontwikkelt zich, ze beleven mooie momenten samen. Maar er komen geleidelijk ook donkere wolken, de ideeën over wat een goede relatie is, lopen steeds meer uiteen en na bijna drie jaar maakt Nadine het uit. Gerold accepteert dat niet en blijft contact zoeken. Ondanks dat Nadine steeds weer zegt dat niet te willen, weet hij haar toch nog één keer naar zijn huis te lokken. Dat blijkt een fatale afspraak; met talloze messteken maakt hij op een gruwelijke manier een eind aan haar leven in december 2006.

De moordenaar wordt al snel gepakt en veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf en TBS. In 2009 stuurt hij een brief naar de familie, verontschuldigt zich en vraagt om een interview.

Nadine's moeder Wanda schreef een aangrijpend levensverhaal, van de zwangerschap in 1987 tot dat fatale moment bijna 20 jaar later. Dan volgen de reconstructie, de rechtszaak en de veroordeling. In deze herziene 16e editie van het boek is de brief van de moordenaar opgenomen en vertellen moeder Wanda, vader Jacques en zus Jacqueline wat er met hen is gebeurd sinds die brief.

Wanda Beemsterboer-Avenarius bracht in 2010 het boek ‘Mam, ik bel je zo terug’ uit, sindsdien zijn er meer dan 23.000 exemplaren verkocht. Inmiddels is het ook verschenen in het Engels en is er een herziene 16e editie uitgebracht. Het boek dient als ode aan Nadine, maar kan ook andere jonge meiden in een gewelddadige relatie helpen.

De ouders en zus van Nadine richtten in 2007 de Nadine Stichting op tegen zinloos geweld en voor het bevorderen van dierenwelzijn. In 2014 ontvingen Wanda en Jacques de Recht van Spreken Award van Stichting Herstel en Terugkeer voor het boek en voor het andere werk van de Nadine Stichting.

Dit is het verhaal van Misty. Zij en haar zusje leven als kindslaven bij hun moeder en stiefvader op een boerderij in de bergen, in een geïsoleerde amishgemeenschap. Daar komt ze bloot te staan aan seksueel misbruik en geweld.

Als Misty haar tienerjaren bereikt, zijn haar ouders als de dood dat zij met haar zusje de benen zal nemen. Ze worden gescheiden en bij verschillende gezinnen ondergebracht in het amishdorp. Dan wordt Misty aangerand door de bisschop. Net als andere geloofsgemeenschappen hebben ook de amish een broertje dood aan inmenging van buitenaf. Ze geven er de voorkeur aan gevallen van seksueel misbruik intern af te handelen, dus zonder politie. Straf: misbruikers worden voor zes weken met de nek aangekeken. Resultaat: nihil.

Misty raapt al haar moed bijeen en geeft de dader aan bij de politie, vastberaden als ze is om jongere leden van de gemeenschap te behoeden voor verder misbruik. Daarna heeft ze geen andere keus dan het dorp te verlaten. Ze komt terecht in een moderne, haar volstrekt vreemde wereld. Ze heeft slechts vier jaar onderwijs in haar mars en bezit identiteitsbewijs noch Burgerservicenummer.

Vandaag de dag is Misty bezig aan een opleiding Verpleegkunde. Ze zet zich in voor maatschappelijke bewustwording van kindermishandeling.

Edith is een getalenteerde danser en turner, en traint voor de Olympische Spelen. Net als ze op haar zestiende voor het eerst verliefd is geworden, wordt ze met haar Joodse familie op een trein naar Auschwitz gezet. Het leven in het concentratiekamp is afschuwelijk, maar door de honger en ondenkbare gruwelen heen, houden dromen over haar vriendje Edith op de been. Tegen alle verwachtingen in overleven Edith en haar zus Magda de oorlog, al zijn ze nog maar nauwelijks in leven als het kamp eindelijk wordt bevrijd.

Edith Eger heeft door haar bestseller De keuze miljoenen mensen geraakt met haar aangrijpende overlevingsverhaal. In De ballerina van Auschwitz vertelt ze over haar oorlogservaringen, vanuit het perspectief van de tiener die ze toen was. Haar boodschap van hoop en veerkracht zal lezers van alle leeftijden inspireren.